Выготский білім беру моделі оқушының диалог құру нәтижесінде білім алады деп жорамалдайды. Соңдықтан, оқушыны білім деңгейін дамытуға әлеуметтік қолдау көрсетуде мұғалімнің рөлі ерекше. Оқушылардың көбірек білетін басқа адамдармен, әрине, бұл рөлдерде сыныптаста болмақ. Талданатын идеялар оқушы түсінігінің нақты бөлігі болмағанымен, ЖАДА аясында қарастырылғандықтан білім беру табысты болмақ. (1) деген пікірлер ойландыра бастады.   

Сол себептен мен мектептегі тәжірибемде көбіне диалогтік оқытуды қолдандым. Әсіресе, белгілі тақырыпты болжау, ашу, қайталау кезендеріне анық байқалды. Сабақ барысы, яғни 30 минуттың 20 минуты диалог арқылы өтті десем, артық болмас. Себебі сабақты бастаған кезден бастап, сабақ соңына дейін оқушы мен оқушы, оқушы мен топ, оқытушы мен оқушы және кері қарым-қатынастар болып жатты.                                                                            Мысалы, бірінші сабағымды алатын болсақ, тақырыпты ашу үшін, құстар бейнеленген суретті көрсетіп , «Сурет бойынша ойларыңыз қандай?», «Онда не бейнеленген?», біз бүгін не туралы әңгімелесеміз?» деп сабаққа кірістім.  

    Мерсер және Ходжкинсон (2008) зерттеулері Барнстың ертеректегі жұмысына негізделе құрылып, білім беру барысындағы диалог атқаратын негізгі рөлге назар аударуды мақсат етеді. Қазірдің өзінде сыныптағы оқушылардың бірлескен сұхбаты үлкен пайда келтіретіндігін көрсететін  жеткілікті дәлелдер бар. Олар:                                                

·         оқушылардың тақырып бойынша өз ойларын білдіруіне мүмкіндік береді;                                        

·          басқа адамдарда түрлі идеялардың болатындығын оқушылардың түсінулеріне көмектеседі;                                                                                                                     

·         оқушылардын өз идеяларын дәлелдеуіне көмектеседі;                                

мұғалімдерге оқушыларға білім беру барысында олардың оқушылары қандай деңгейде екендігін түсінуге көмектеседі. (2)