Рафаил Төхфәтуллин әсәрләрендә халык язмышы. 

Рафаил Төхфәтуллин-әдәбият дөньясының бер баскычы. Бөек шәхесләрнең берсе итеп, күренекле әдибебез, халык яратып укыган бик күп хикәяләр һәм повестьлар авторы, оста каләм иясе, нечкә күңелле язучыбыз дип санасак дөрес булыр. Р.Төхфәтуллин үз геройларының характерын, холык- фигылен һәм язмышын тормыш шартларына бәйләп, шулардан аерылгысыз итеп күрсәтә алды. Җир һәм кеше, колхоз һәм колхозчы, алар арасындагы мөнәсәбәт, аларның үзара бәйләнеше һәм бер-берсенә йогынтысы- язучы әсәрләренең буеннан-буена кызыл җеп булып сузылган төп сыйфат әнә шул.

Р.Төхфәтуллин мәктәптә укыган елларында ук әдәби иҗат эше белән кызыксына башлый. 1948 нче елда “Кызыл Татарстан” газетасында аның “Сабакташлар” исемле беренче хикәясе басыла. Хикәяләре тупланган беренче җыентыгы “Таныш гөрелте” 1954 нче елда дөнья күрә.