Әй Туган җир! Туган җир!

                                                          Барлыгына сыйган кадәр

                                                          Бар яхшылык җыйган җир!

Минем туган җирем-Нурлат шәһәре. Ул Татарстанның көнъяк ягында урнашкан. Аның тирә-ягын татар, русс, чуваш авыллары урын алган. Туган ягым- ул минем йөргән җирем, сулаган һавам, туган өем. Безнең район урманнарга, болыннарга, елга-суларга, чишмәләргә бик бай. Искеткеч җылы. Тамын сулы Кондырча елгасы минем туган шәһәрем-Нурлатымнан ерак урнашмаган . Шәһәр белән елганы мин бербөтен итеп күрәм. Алар-гүзәл туган ягымның лазиздән дә газиз изге урыннары. Мин чиста, тын, төзек шәһәрдә һәм яр буенда чәчәкләр арасында үскән кыз әниемнең кулына тотыныр өчендә үрелергә кирәк булган вакытлардан бирле белән мин аларны. Күземне йомсам, матур төшкә охшаган күренем нәйдә була. Әнә, мин тын-тын таш урамнарның матурлыгына соклана-соклана шәһәремнән чыгын, туган җирдән бөркелеп торган җылылыкка рәхәтләнеп, абына-сөртенә, әниемнән калышмаска тырышып, елгага илткән сукмактан төшеп киләм. Ромашкалар, кыңгырау чәчәкләре минем битемә килеп бәреләләр, күбәләкле кыска күлмәгемә хуш исләрен бүләк итәләр. Гомумән, мин яр чәчәкләренә генә түгел, ә мине горнан алган төрле зилзиләләрдән саклый-саклый үстергән туган җирчәчәкләренә: әниемә, зур әниемә, туганнарыма, укытучыларыма таянып мәгърур ак калада, рухымны баетан туган мәктәбемдә белем алып үсәм. Мин үсә бардым, минем белән бергә туган ягым да үсте, матурланды, зурайды, үзгәрде. Бүгенге көндә Нурлатыбызны  яңа төзенешләр, мәктәпләр, мәчетләр, мәдәният йортлары бизәп тора. Без-хәзерге чор балалары- бәхетле балалар. Тулы тормыш белән яшибез, укыйбыз, эшлибез, иҗат итәбез. Тал тамырлары яшәү суын җирдән алган. Ә минем туган ягым үзәр өчен кайдан алган?!