Атом энергиясының физикалық негіздері Рентген сәулелерін 1895 жылы В . Рентген ашқан. Жылдам электрондар кенеттен тежелгенде пайда болатын толқын ұзындығы өте қысқа (10-12÷ 10-9м) электромагниттік сәулелер рентген сәулелері болып табылады. Рентген сәуле шығаруын классикалық электромагниттік теорияның аясында түсіндіруге болады. Бұл теория бойынша үдей қозғалатын зарядталған бөлшек міндетті түрде сәулеленуі тиіс. Қарастырылып отырған жағдайда электрон антикатодқа соғылып тежеледі де, теріс үдеу алады, сондықтан ол сәулеленеді. Сәулеленудің қуаты электрон зарядының квадратына және оның үдеуінің квадратына пропорционал, яғни р ~ е2а2. Электрон тежелгенде классикалық теория бойынша нөлден шексіздікке дейінгі барлық интервалдағы толқын ұзындықтары бар сәулелер шығу керек. Сәулелену қуатының максимумына сәйкес келетін толқын ұзындығы электрондардың жылдамдығы артқан сайын азаюы тиіс, яғни ол үдетуші Ұ кернеуді арттырғанда қысқа толқындар жағына жылжуы керек. Рентген сәулелері өмірдің көптеген салаларында кеңінен қолданылып отыр. Солардың бірнешеуін атап өтейік. Рентген сәулелерінің өтімділігі жоғары, біздің денеміз бұл сәулелер үшін «мөлдір», осыны пайдаланып ішкі органдардың кескінің шығарып алып, ондағы ауытқушылықтарды зерттеуге болады. Міне, осылайша медицинада рентген сәулелері ауруды айқындап, диагноз қоюға мүмкіндік береді. Рентгендік Астрономия – астрономияның ғарыш нысандарын олардан келетін рентген сәулелері арқылы зерттейтін бөлімі.Аспан денелерінің көбі рентген сәулелерін шығарады. Күн тәжі – толқын ұзындығы 10–100Е болатын қарқынды рентген сәулелерінің көзі. Күнге жақын планеталар мен Ай Күннен шығатын протондар ағыны әсерінен өздері рентген сәулелерін шығарады. Олардан келетін сәулелерді зерттеу арқылы сол нысандардың құрамы, құрылысы, т.б. қасиеттері туралы мәліметтер алуға болады.