Муса Җәлил - әдәбиятыбызның горурлыгы, даны һәм бай мирасы. Шагыйрьнең каһарман образы тугандаш халыклар һәм азатлык сөюче халыклар өчен үрнәк булып тора.      Муса Җәлилнең тормыш юлы һәм иҗаты турында күп китаплар, фәнни хезмәтләр язылган, аның батырлыгына күп әсәрләр багышланган, һәйкәлләр куелган, мәдәният сарайлары һәм урамнарга аның исемнәре бирелгән.      Шагыйрьнең бай мирасы бөтен тулылыгы белән ул үлгәннән соң, 50 – 70 нче елларда гына билгеле булды. М.Җәлилнең әсәрләрен гарәп хәрефләре белән дә, латин хәрефләре һәм кириллицада да табып укырга мөмкин. Мәктәптә шундый матур бер традиция яшәп килә: М.Җә­лил шигырьләрен иң яхшы сөйләүчеләргә конкурс уздыру. Ел саен мәктәп залында татарча да, русча да Җәлил шигырьләре яңгырый. “Вәхшәт”, “Алман илендә”, “Дуска”, “Җырларым”... Шунысы кызык, конкурста иң күп укылган шигырь һәрчак “Кызыл ромашка” була. ”