Абайдың мінез машықтары

(Тұрағұлдың естелігінен)

Мен әкемді танығанда әкемнің жүзі ашық, ажары сыртында,көзі үлкен,өткір,ашулануы да,қуануы да жылдам,ширақ адам еді.Мәжілісшіл, сауықшыл,дастарханы мол,қонақжай адам еді.Бір іспен айналысып,әр нәрсені қызықтамай өз шаруасын ғана істеп,салбырап отыра алмайтын. Малшылардың, қызметкер әйелдердің, жақын туыстардың бір тәуір мінезін, ұнамды қылықтарын тауып, сол адамды жақсы көріп,ойнап,қалжындасып отыратын.Әкем адамды жақындығына, байлығына, абырой-атағына қарап емес,оның адамгершілік ісіне,сөйлеген сөзіне,мінез-құлқына қарай бағалайтын.Бір адам сөз сөйлегенде оған бар ынтасын салып, көңілін қойып тындайтын.Әңгімеші сөйлеп болғанша бір ауыз сөз қоспайтын.