Җир йөзендә нинди генә гүзәллекләр юк! Якты, хозурланып торган кояш; нурлы, балкып чыгучы ал таң; йомшак, назлы итеп иркәләп, биттән үбүче шаян җилкәй... Уйланам да һәм тагын бер кат инанам: Аллаһ Тәгаләнең кодрәте ай-һай киң!.. Шуңа да һаман саен бу җиһанны тоясы, аның саф һавасын сулыйсы, яшеннәрдәй яшьнәп яшисе килә...

Аксубай районының Карасу авылында яшәүче, олы хөрмәткә лаек, инде үзенең 87 яшьлеген (!!!) билгеләп узган ак яулыклы Гыйматдинова Минҗамал (Миннегата кызы) әбиебез дә әнә шундый яшеннәрдәй яшьнәп торган, әле хәзер дә алга, киләчәккә карап, 24 онык һәм 17 оныкчыгына фатиха биреп, догаларын укып калган изге фәрештәдәй, күгебез маягы булып балкып тора.

Дөрес, беренче карашка, әбекәйнең язмыш сызган тирән буразналары, кайчандыр, җил-җил атлап йөргән аяклары, көчле, алтын кулларына игътибар итми мөмкин түгел... “87 ел гомер агымсудай узып та киткән икән!” дип уйланып куйдым. “Юк, бу күкрәү тулы язмыш эзсез үтә алмый!..” – дип бүлдерде мине эчке сиземләвем һәм үзе бер тарих булган әбиебезгә сораулар яудыра башладым:

• -Әбекәй, сез ничә ел гомер сөргәнсез, дөньяның ачысын да төчесен дә татыгансыздыр, шул хакта бераз сөйләсәгезче?

И-и-и балакаем, тормыш бабаң күп сынады шул инде... Бер алдын күрсәтсә, биш арты белән борылып басты... Тик, нишлисең, балалар хакына түзәргә кирәк иде... Зарлана дип уйламагыз, һич юк, Аллага шөкер, тупырдап торган 6 бала (2 малай, 4 кыз) тәрбияләп үстердек... Тормыш иптәшем Хаҗиәхмәт абыегыздан 35 яшемдә тол калдым, кызганычка каршы... язмыш аяусыз шул, 1 кызымны кызганмыйча, гүр иясе итте, урыннары җәннәттә булсын, бахыркайларымның...