Кереш.

Шәүкәтнең балалар әдәбиятындагы иҗаты

гүзәл бер вакыйга булып тора...

Бу иҗат – буыннан-буынга, гомердән-гомергә

күчеп, еракка, киләчәккә барырлык иҗат.

Х.Туфан

     Шагыйрь Шәүкәт Галиев 1928нче елның 20нче ноябрендә Татарстан Республикасының хәзерге Апас районы Олы Бакырчы авылында крестьян гаиләсендә туа.

     Ш.Галиевның тормыш юлы бай һәм мәгънәле, иҗаты саллы, басылып чыккан китапларын санап чыгу өчен генә дә шактый вакыт кирәк. Ул чын мәгънәсендә халык шагыйре, миллионлаган милләттәшләребезнең яраткан әдибе. “Катапсыз йорт – кояшсыз йорт” дигән гыйбарәне бераз үзгәртеп язсак, Ш.Галиев “кермәгән” йорт – яктылыктан мәхрүм йорт, Шәүкәт аганың берсеннән-берсе матур шигырьләрен укып үсмәгән татар баласы балачактан мәхрүм, милли рухтан мәхрүм, андый балаларның күңелләре буш, көннәре якты түгелдер сыман тоела.

     Ш.Галиев татар поэзиясендә нык буынлы, көчле рухлы солдатларның берсе. Талантлы шагыйрь, халыкның җаныннан яралган, халык йөрәгендә урын алган әдип. Кешене аңсыз, зиһенсез итәсең килсә – аны балачактан мәхрүм ит. Кешенең кечкенәдән дөньяны, үз-үзен танып белүендә әдәбият, балалар поэзиясе искиткеч зур роль уйный. Без үзебез үк Камырша, Шәвәли кебек классик персонажларны укып, аларның кыланмышларын йөрәккә якын итеп, кирәк чакта гыйбрәт алып, кирәк чакта сөенеп, куанып, җан шатлыгы кичереп үсәбез.

    Шәүкәт ага Галиев остаз буларак та күпләргә фатыйха биргән, зур әдәбият мәйданына чыгарга ярдәм иткән шәхес.