Менің сүйікті мамандығым

     Менің өмірдегі бақытым - жүрек қалауыммен ұстаз болуым. Бұл ұстаз деген сөзді мен жай ғана айта салмаймын , өйткені бұл мамандық маған үлкен жауапкершілік жүктейді. Өйткені  бұл жай ғана мамандық емес. Ол - адам бағдарын жасаушы. Егер де өмірде адам қоғамға бейім, білім нәрімен сусындаған тәрбиелі де ізгі жүректі өмірге үлкен мақсаттар қойған болса, талапшылдықпен, мақсаткерлікпен алға аттаса - бұл менің өмірімнің шынайы әрі ғажайып мәні.  Мен ұстазбын, келешек ұрпақтың сәулетшісімін. Мен мұны мақтаныш сезіммен айта аламын. Менің шәкірттерім егеменді Тәуелсіз  Қазақстанның толыққанды азаматы болып шықса, одан артық  қандай арман болсын. Міне, осыдан " Ұстаз - ұлық емес, ұлы қызмет" деген Бауыржан Момышұлының керемет дана сөзі әрқашан еске түседі. Әрине ұстаз болу үшін жоғарғы педагогикалық оқу орнын үздік бітіру аздық етеді. Ұстаздық атты ұлы шыңға көтерілу үшін өмір бойы оқисың. Өзің шын мәніндегі үлкен оқушы болғанда ғана кемел ұстаздыққа қол жеткізе аласың  деп білемін. Ұстаз ретінде мен тек қана жалаң білім беріп қоюмен шектеліп қалмай, өзімде  өмір бойы іздену үстінде болуға, оқушыларға тәрбие беруге тырысамын. Еш бір сәтте есімнен ұлы ғұламамыз Әбу Насыр Әль Фарабидің "Адамға ең бірінші білім емес, тәрбие беру керек, тәрбиесіз берілген білім адамзаттың қас жауы"деген ұлағатты сөзі шыққан емес.  Басты өмірлік кәсіби ұстанымым ретінде мақсатымды алтын қазыққа байлап келемін. Менің ұғымымда, біріншіден ұстаз міндеті өз пәнін шәкірттеріне жақсы үйретуденде тереңіректе жатыр. Алдымыздағы әрбір бала қайталанбас бір ғажайып әлем десек, сол зерттелмеген таза құпияға терең үңіліп, баланың ерекше қасиеттерін тану, оның жүрегіне, жан дүниесіне жол таба білу - біздердің, яғни ұстаздардың борышы деп ойлаймын.

     Екіншіден, ең бастысы мұғалім шын мәнінде баланы жан тәнімен беріле сүюі керек. Оларға рухани қуат беру керек. Мейірімділік, шыдамдылық, кешіре білу, баламен сырласу, оның мүмкіндігіне сену, ойына әрқашан құлақ қоя тыңдау тәрізді қасиеттері арқылы ғана мұғалім өз мәртебесін көтере алады.

     Үшінші,  балаға үнемі қолдау көрсету - үлкен мәнді гуманисті ұстаным. Оның астарында небір қағидалар бар, олар  баланы жақсы көру, оның адами өмір сүру ортасын шама жеткенше ұйымдастыру баланың бойынан өзінің балалық шағын зерделеп  көзбен көру.

     Төртінші, мұғалім әр оқушының мінез - құлқын, көз қарасын, талғамы мен әдет дағдыларын зерделеп, әр баланы өз шамасына сай дамуын қамтамасыз ететін тәрбиелік шараларға бейімдеу қажет. Бұл шаралар ғибратты да әсерлі болуы тиіс деп ойлаймын. Қорыта айтсам ұстаз - бұл терең тұңғиық, бітпейтін әлем деп білемін.

     Менің өмірдегі бақытым - жүрек қалауыммен ұстаз болуым. Бұл ұстаз деген сөзді мен жай ғана айта салмаймын , өйткені бұл мамандық маған үлкен жауапкершілік жүктейді. Өйткені  бұл жай ғана мамандық емес. Ол - адам бағдарын жасаушы. Егер де өмірде адам қоғамға бейім, білім нәрімен сусындаған тәрбиелі де ізгі жүректі өмірге үлкен мақсаттар қойған болса, талапшылдықпен, мақсаткерлікпен алға аттаса - бұл менің өмірімнің шынайы әрі ғажайып мәні.  Мен ұстазбын, келешек ұрпақтың сәулетшісімін. Мен мұны мақтаныш сезіммен айта аламын. Менің шәкірттерім егеменді Тәуелсіз  Қазақстанның толыққанды азаматы болып шықса, одан артық  қандай арман болсын. Міне, осыдан " Ұстаз - ұлық емес, ұлы қызмет" деген Бауыржан Момышұлының керемет дана сөзі әрқашан еске түседі. Әрине ұстаз болу үшін жоғарғы педагогикалық оқу орнын үздік бітіру аздық етеді. Ұстаздық атты ұлы шыңға көтерілу үшін өмір бойы оқисың. Өзің шын мәніндегі үлкен оқушы болғанда ғана кемел ұстаздыққа қол жеткізе аласың  деп білемін. Ұстаз ретінде мен тек қана жалаң білім беріп қоюмен шектеліп қалмай, өзімде  өмір бойы іздену үстінде болуға, оқушыларға тәрбие беруге тырысамын. Еш бір сәтте есімнен ұлы ғұламамыз Әбу Насыр Әль Фарабидің "Адамға ең бірінші білім емес, тәрбие беру керек, тәрбиесіз берілген білім адамзаттың қас жауы"деген ұлағатты сөзі шыққан емес.  Басты өмірлік кәсіби ұстанымым ретінде мақсатымды алтын қазыққа байлап келемін. Менің ұғымымда, біріншіден ұстаз міндеті өз пәнін шәкірттеріне жақсы үйретуденде тереңіректе жатыр. Алдымыздағы әрбір бала қайталанбас бір ғажайып әлем десек, сол зерттелмеген таза құпияға терең үңіліп, баланың ерекше қасиеттерін тану, оның жүрегіне, жан дүниесіне жол таба білу - біздердің, яғни ұстаздардың борышы деп ойлаймын.

     Екіншіден, ең бастысы мұғалім шын мәнінде баланы жан тәнімен беріле сүюі керек. Оларға рухани қуат беру керек. Мейірімділік, шыдамдылық, кешіре білу, баламен сырласу, оның мүмкіндігіне сену, ойына әрқашан құлақ қоя тыңдау тәрізді қасиеттері арқылы ғана мұғалім өз мәртебесін көтере алады.

     Үшінші,  балаға үнемі қолдау көрсету - үлкен мәнді гуманисті ұстаным. Оның астарында небір қағидалар бар, олар  баланы жақсы көру, оның адами өмір сүру ортасын шама жеткенше ұйымдастыру баланың бойынан өзінің балалық шағын зерделеп  көзбен көру.

     Төртінші, мұғалім әр оқушының мінез - құлқын, көз қарасын, талғамы мен әдет дағдыларын зерделеп, әр баланы өз шамасына сай дамуын қамтамасыз ететін тәрбиелік шараларға бейімдеу қажет. Бұл шаралар ғибратты да әсерлі болуы тиіс деп ойлаймын. Қорыта айтсам ұстаз - бұл терең тұңғиық, бітпейтін әлем деп білемін.