Нәҗип Думавиның тормыш юлы һәм иҗаты татар әдәбияты дәресләрендә югары сыйныфларда өйрәнелә. Аның 20 нче йөз башы поэзиясендә тоткын темасы зур урын ала. ул чын мәгънәсендә « халык кайгысын җырлаучы» шагыйрь булып танылды. Н.Думави крестьяннарның җирсезлек, фәкыйрьлек. ачлыктан интегүләрен күрә, тормышның материаль кысынкылыкларын, рухи изүен үз җилкәсендә татый. «Себер», «Золым»,«Мәхбүс»  шигырьләрендә мәхбүсләр гомер кичерә торган шартларның, тәртипләрнең котычкыч авыр булуын. төрмә сакчыларының  вәхшилеген күрсәтә. .