Тукай – безнең халыкның үткәне, бүгенгесе һәм киләчәге. Тукай турында уйланмаган, аның шигырьләрен, әсәрләрен укып сокланмаган татар кешесе юктыр. Гомумән, татарларга гына түгел, бөтен төрки дөньяга якын шәхес ул. Тукай кыска гына гомере эчендә халыкның бәгыренә үтеп керерлек әсәрләр иҗат итеп калдырган. Бу әсәрләр татар халкы күпме яшәсә – җир йөзендә әле шул кадәр яшәр. Тукай әдәби мирасында без халык авыз иҗатына, фольклорга таянып иҗат иткән әсәрләр күплеген күрәбез. Мәсәлән, аның балалар өчен язган “Су анасы”, “Шүрәле” кебек поэмалары бик популяр. Халык телендә сакланган бу әкияти образларны шагыйрь буларак Тукай үзенчә әдәби формасын табып, кызыклы һәм мәгънәле итеп укучыга тәкъдим итә. Тукай әсәрләре бүген дә үсеп килүче буынны тәрбияләүдә әһәмиятен югалтмый. Бәлки үткән чорлар белән чагыштырганда, татар милләте аларга тагын да ныграк мохтаҗдыр.